باز باران بی ترانه ،، بی هوای عاشقانه ،، بی نوای عارفانه در سکوتی ظالمانه ,, خسته از فکرِ زمانه ،، غافل از حتی رفاقت هاله ای از عشق و نفرت ،، اشک هائی طبق عادت ،، قطرهای بی طراوت ،، دیدنِ مرگِ صداقت ،، رویِ دوشِ آدمیت میخورد بر بامِ خانه .....!!!!